niezapomnienie

Są ludzie, którzy zaślepieni własną obłudą, nie widzą , że obojętność wobec nich sięga doskonałości.. Którzy zadufani w fałszywej szlachetności, kłamią by nie zranić, a tak naprawdę nie są w stanie nawet dotknąć. I w tym wszystkim są tak żałośnie pewni siebie. Nienawidzę sytuacjii, które zmuszają mnie do udawania..  Nienawidzę siebie, kiedy udaję..

W gonitwie myśli, popłochu ostatnich tygodni, w strachu o jutro, o siebie, umknęło mi coś , co najważniejsze - mimo wszystko jestem szczęściarą. Mam przyjaciół. Dobrze mi na tym świecie. Zostaję.

Dopiero jak mnie zemdliło , przypomniałam sobie że nie znoszę bitej śmietany, nie znoszę eklerków i co mi do cholery odbiło żeby to coś kupić ?? Brak samokontroli, a może podświadome uzewnętrznienie wewnetrznych potrzeb? Bardzo niefortunne.. Kawa bez cukru. Dla równowagi. Substytut samokontroli.

Pierwsza runda.. Już wiem , że w tej walce nie ma zasad. Nie ma remisów. Jest za to bardzo wysoka stawka. Chwila oddechu w narożniku. Łyk zimnej wody. Na pozór bezpiecznie. Czekanie na gong..

Jakie to dziwne uczucie. Siedzisz przed zupełnie obcym człowiekiem w białym fartuchu i nie rozumiesz co on do ciebie mówi ..  Nic nie dociera, widzisz tylko , że porusza ustami... , ale już wiesz, że to nie prima-aprilis. Że to dzieje się naprawdę , tu i teraz .. w dodatku dotyczy ciebie ..

Beznamiętnie patrzę na leżące przede mną skierowanie do szpitala. W trybie natychmiastowym. Muszę chyba coś sobie spakować, tak na wszelki wypadek .. Póki co , dziwnie spokojnie piję kawę..

No właśnie .. a może to tylko prima-aprilis ? Głupi żart ?

Piątkowe badanie nieco mnie uspokoiło, a Basia zaraziła dobrym humorem i optymizmem. Prawie zapomniałam , odebranie wyników miało być tylko formalnością. Dzisiejszy, niespodziewany  telefon od lekarza powalił mnie z nóg..  Znów boję się mieć plany na przyszłość..

Wracając z pracy zauważyłam, że drzewa w parku są już zielone. Świeci słońce .. Pięknie ..

Czuję się jak w reklamie Nescafe.  Zanurzam się.. beznamiętnie .. do dna ..

Martwisz się? a zobacz co ja tu dla ciebie mam ... W kieszeni babcinego fartucha zawsze był jakiś dyżurny cukierek. Czasem czekoladka, częściej jakaś krówka czy landrynka, ale każdy tak samo pełen czułości , tkliwości , miłości. Najcieplejszy, najmilszy obrazek z dzieciństwa. Najcieplejszy, najukochańszy człowiek.. Wspomnienie jej szorstkich, zniszczonych a jednocześnie najdelikatniejszych rąk na świecie ciepłem rozlewa się w sercu. Chciałabym mieć znowu 10 lat.. szczególnie dzisiaj ..

Co ma w sobie  "Ta ostatnia niedziela", że zawsze mnie tak wzrusza ? Choćby grajek był do niczego i wykonanie bylejakie, to i tak zawsze trafia do mojej kieszeni. Wystarczy samo podobieństwo melodii. Ale wczorajszy muzykant był rewelacyjny .. mało brakowało, a nie wysiadłabym na swoim przystanku. Często widuję w tramwaju pewną starszą panią, która podobnie jak ja na  "niedzielę", reaguje na melodie powstańcze. Ale to akurat rozumiem. To jej młodość, jej przeszłość, jej historia. Zawsze wyjmuje jakiś grosik i tak pięknie dziękuje. Ale co ma w sobie "Ta ostatnia niedziela" ?