niezapomnienie

Ktoś powiedział, że powinnam spojrzeć na to z drugiej strony. Że on nie chciał tego zrobić, że też na pewno ma dzieci, rodzinę.. Że też jest ofiarą..

Próbowałam.. wiem, że nie chciał,to był wypadek. Ale dorosłych ludzi nikt nie rozlicza za to, czego chcieli, tylko za to co zrobili.

Po wypadku nawet nie podszedł, żeby zobaczyć co sie stało. Nie podszedł do mnie, kiedy już tam byłam, nie przyjechał do szpitala, żeby sie czegokolwiek dowiedzieć, mimo, że miał na to cały dzień. Operacja trwala 7 godzin.. Przez 8 miesięcy ani razu nie próbował się ze mną skontaktować, chociażby po to, żeby się najzwyczajniej rozpłakać, powiedzieć, że mu przykro, że nie wie jak to się stało, że nie chciał, że przeprasza.. Nie dał mi szansy zobaczenia w sobie człowieka. Zwykłego, przerażonego człowieka. Dla mnie jest tylko sprawcą wypadku, w którym zginął mój syn..

Nie szukam zemsty. Chcę tylko, żeby poniósł konsekwencje swojej bezmyślności i nieodpowiedzialności. Nie zaślepia mnie pragnienie wsadzenia go do więzienia, chcę tylko usłyszeć - winny. Gdybym szukała zemsty, rozmawiałabym z płatnym zabójcą a nie z prawnikiem..

Wystapiłam z wnioskiem o ustanowienie mnie oskarżycielem posiłkowym.. Od wczoraj jestem w posiadaniu wszystkich akt sprawy. Notatki.. zeznania.. opinie.. Wiem wszystko.. Mogę odtworzyć sekunda po sekundzie ostatnie, najtragiczniejsze przeżycie mego dziecka.. jego ból.. strach.. jego każde słowo..

Każda kartka na nowo rozrywa mi serce.

Mój Boże.. to nie miało prawa się zdarzyć !! Miał zielone światło na przejściu dla pieszych !!  Znów wyję w niebo - dlaczego ?!?!

A niebo milczy..

Otwieram rano oczy i jak zwykle wzrok napotyka zdjęcie rozpromienionego, szczęsliwego chłopca. Czy kiedyś potrafię odwzajemnić jego uśmiech..?

Dzisiaj mija pół roku. Szaro i mokro na dworze. Nieprzyjaźnie. Paradoksalnie, wtedy czuję się lepiej.. Słońce boli. W zawalonych światach nie ma  słońca...